Er is alweer dik een week voorbij in het prachtige Zuid-Afrika. Op het moment van schrijven is het kwart voor zeven ’s ochtends en zit ik met mijn laptop op schoot in het zonnetje, het is dan ook al een aardig temperatuurtje (20 graden). Afgelopen week hebben we op de twee verschillende werkplekken meegelopen. Maandag ging om zes uur de wekker en om kwart over zes stond het ontbijt klaar met een opgaande zon; een waardig Afrika-momentje. Na onze spullen gepakt te hebben vertrokken we om 6:45 richting de Elizabeth Conradie School waar iedere dag om kwart over zeven de vergadering van de vaksectie begint. Er zijn drie docenten; Andrew, Christa en Daniel. Per half uur komt er een klas waarvan alle jongens naar Andrew gaan, de meisjes naar Christa gaan en nog een handjevol anderen naar Daniel gaan. De eerste uren had Christa het druk dus gingen haar meisjes naar Daniel waardoor Remco en ik met hem meeliepen. Er is veel verschil in klassen; sommige zijn met 8, sommige met 30. Ook was er veel verschil in leeftijd; we hebben de pre-school (basisschool) klassen gezien maar ook de ouderejaars klassen welke dit jaar 18 worden en dus de school zullen verlaten. Op deze eerste dag een mooi beeld gekregen van de school. Ook werden we door iedereen hartelijk verwelkomt en is iedereen nieuwsgierig naar wie wij zijn. Schooldagen beginnen hier dus vroeg, heel vroeg. Daartegenover staat dat om kwart voor twee de laatste lessen zijn afgelopen. In de middag zijn we teruggereden naar Yonder en hebben we in de zon gelegen, gelezen en de nieuwe stagedag voorbereidt.

Op dinsdag ben ik samen met Iris naar Elizabeth Conradie vertrokken. In deze laatste weken voor de vakantie maken de kinderen toetsen, wat maakt dat er veel lessen uitvallen. Samen met Iris heb ik twee lessen overgenomen; beide een cluster 4 klas. We hebben buiten rolstoelbasketbal gespeeld en de kinderen vonden het fantastisch. Wat wij op de eerste dag gezien hebben is dat de kinderen vanuit een rolstoel moeilijk kunnen scoren in de basket. We hebben met twee autobanden een basket gemaakt op de grond waardoor ieder kind heeft kunnen scoren in de les. Kinderen noemen je tijdens de les coach, en buiten de lessen om teacher. Toen we naar onze auto liepen om naar huis te gaan kwamen veel kinderen naar ons toe; ‘Teacher, when will you be back?’.

Na twee dagen op Elizabeth Conradie te hebben meegelopen, ben ik op woensdag samen met Remco naar de Jannie Brink school gegaan. De school is op Yonder dus we konden er lopend heen. Van de anderen had ik gehoord dat het verschil tussen man en vrouw op deze school duidelijk zichtbaar was. Toen we de docentenruimte in kwamen, gaf de directeur mij een hand en tijdens de openingsvergadering werd ik tot twee keer toe met voornaam verwelkomd. De verschillen tussen man en vrouw heb ik deze dag dan ook niet meegemaakt.  Ook deze school start om 7:30. De ouderejaars klassen komen naar de eetzalen waarbij jongens en meisjes gescheiden van elkaar ontbijten. De jongere klassen verzamelen al in de klassen. Het leuke aan deze school is dat er verspreid over het schoolterrein verschillende huisjes zijn waar klassen zijn gevestigd. We zijn eerst naar de groep huisjes gelopen waar de kinderen met autisme zaten, deze kinderen nemen niet deel aan het gezamenlijke ontbijt. Sommige kinderen waren in het tuintje aan het spelen, sommige kinderen speelden een spelletje. De juf vertelde ons dat ze elke ochtend startte met een wandeling en nodigde Remco en mij uit om mee te gaan. Onderweg oefenden we de namen van de dieren die we tegenkwamen, de verkeersborden en de namen van verschillende kleuren. Aan het einde van het schooljaar voert de school een musical op; Jungle Book. Gedurende de dag oefenen de klassen de liedjes en de dansjes in de grote zaal. Ook toen we in de verschillende klassen aan het kijken waren werd er her en der scenes geoefend. Omdat het ook hier volgende week vakantie is, werd er weinig gedaan; kinderen sliepen in klassen, keken films of speelden buiten. Wel vertelde iedere juf of meester met veel passie over de klassen en waren erg enthousiast over het feit dat wij een beweeg programma komen opzetten.

Donderdag was een speciale dag op de Jannie Brink school; de kinderen die 18 worden hadden een afscheidsfeest. De hele dag stond in het teken van versieren, opmaken en haren doen. Na school werden wij om drie uur uitgenodigd om de meisjes te helpen met nagels lakken, make-up doen, haren stijlen en jurken aantrekken. Om vijf uur waren alle ouders welkom om foto’s te maken en aan te schuiven voor het diner. Omdat Veronica jarig was konden wij helaas niet bij het feest zijn. Na het hele gebeuren liepen we naar huis en rond een uur of zes kwamen er verschillende gasten welke Veronica had uitgenodigd voor haar verjaardagsfeest. We hebben samen wat gedronken en gebraaid; geen feest zonder braai in Zuid-Afrika.

Vrijdag is onze studiedag. We zitten dan op het kantoor van Jannie van Zijl, de directeur van Yonder, waar we WiFi hebben en aan onze schoolopdrachten werken (of expeditie robinson terugkijken). In de ochtend hebben we Esther opgehaald uit Ritchie, een dorp naast Kimberley. Esther is een SPH student uit Rotterdam die ook stageloopt in Zuid-Afrika. Omdat zij in een gastgezin woont en weinig mogelijkheden heeft, hebben wij haar uitgenodigd om iedere vrijdag met ons op kantoor te komen werken. In de avond bleef ze eten en omdat wij in het donker niet autorijden, bleef ze ook slapen.

Op zaterdag zijn we met zijn vijven richting Magersfontijn gereden. Dit is een uitzichtpunt waar toen Nederland nog in Zuid-Afrika zat, uitzicht hield op de vijand. Je kan hier over de uitgestrekte vlaktes van Kimberley kijken en wild spotten. Magersfontijn is tussen Kimberley en Ritchie dus na het bezoek hebben we Esther weer thuis afgezet. Wij zijn met z’n vieren doorgereden naar Big Hole; de enige toeristische trekpleister van Kimberley. Kimberley is ontstaan door het diamant zoeken. Mijnwerkers vestigde hier wat ervoor heeft gezorgd dat een klein dorpje uitgegroeid is tot een stad. Big Hole is een enorm gat welke met de hand is gegraven. Ook is er een museum over diamant zoeken waarbij je door de verschillende tunnels loopt. Na tien minuten heb je het grote gat wel gezien dus erg lang zijn we hier niet gebleven. Toen we thuiskwamen waren er veel mensen op bezoek bij Veronica; vanwege haar verjaardag was ze een weekend vrij. Ditmaal waren er veel leeftijdsgenoten waar we bij een kampvuur een hele gezellige avond mee hebben gehad.

Na een week lang om zes uur opstaan, hoopte dat ik een beetje uit kon slapen. Niets is echter minder waar; om half zeven opende ik vanochtend mijn ogen. Vandaag is het zondag en staat er weinig op de planning; een beetje uitrusten in de zon en een wandeling over het terrein maken. Komende week hebben we op maandag en dinsdag afspraken om de gemaakte plannen door te spreken. Vanaf dan hebben we anderhalve week vakantie. Wat we gaan doen weten we nog niet precies maar we willen het liefste naar het strand!